sil-ketrel

NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I POSTAĆ FARMACEUTYCZNA: KETREL 25 mg, tabletki powlekane, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane o barwie pomarańczowej, KETREL 100 mg, tabletki

powlekane, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane o barwie żółtej, KETREL 200 mg, tabletki powlekane, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane o barwie białej. SKŁAD: 25 mg tabletka: każda tabletka

zawiera 25 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu. Substancja pomocnicza: każda tabletka zawiera 7,5 mg laktozy jednowodnej. 100 mg tabletka: każda tabletka zawiera 100 mg

kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu. Substancja pomocnicza: każda tabletka zawiera 30 mg laktozy jednowodnej. 200 mg tabletka: każda tabletka zawiera 200 mg kwetiapiny (Quetiapinum)

w postaci kwetiapiny fumaranu. Substancja pomocnicza: każda tabletka zawiera 60 mg laktozy jednowodnej. WSKAZANIA DO STOSOWANIA: Leczenie schizofrenii. Leczenie epizodów

maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej. Leczenie epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Zapobieganie nawrotom choroby

dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną. DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA: Ketrel można przyjmować z pokarmem

lub bez. Dorośli: W leczeniu schizofrenii: Ketrel należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg – dzień 1., 100 mg – dzień 2.,

200 mg – dzień 3. i 300 mg dzień 4. Od 4. dnia dawka powinna wynosić od 300 do 450 mg na dobę (dawka zwykle skuteczna). Dawka może być zmieniana w zakresie od 150 do 750 mg na dobę, zależnie

od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej: Ketrel należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita

dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 100 mg – dzień 1., 200 mg – dzień 2., 300 mg – dzień 3., 400 mg – dzień 4. Następnie dawka może być zwiększana maksymalnie o 200 mg

na dobę do dawki dobowej 800 mg w szóstym dniu leczenia. Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg na dobę. Zwykle dawka

skuteczna wynosi od 400 do 800 mg na dobę. W leczeniu objawów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej: Ketrel należy podawać raz na dobę, wieczorem, ponieważ może to zmniejszyć

prawdopodobieństwo uspokojenia podczas dnia. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg – dzień 1., 100 mg – dzień 2., 200 mg – dzień 3., 300 mg – dzień 4. Zalecana

dawka dobowa wynosi 300 mg. Zależnie od odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę produktu Ketrel można zwiększyć do 600 mg na dobę. Skuteczność przeciwdepresyjna została wykazana dla dawek

300 mg i 600 mg na dobę, jednak w grupie przyjmującej 600 mg nie zaobserwowano dodatkowych korzyści podczas krótkotrwałego leczenia. Leczenie epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej

powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w leczeniu choroby dwubiegunowej. Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej. Pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową,

u których wystąpiła pozytywna odpowiedź na leczenie kwetiapiną epizodu manii, epizodu mieszanego bądź depresyjnego, powinni kontynuować leczenie w takich samych dawkach. Dawkę należy

ustalić indywidualnie w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia, w przedziale od 300 do 800 mg na dobę (dwa razy na dobę). W terapii podtrzymującej powinna być stosowana

najniższa dawka efektywna. Osoby w podeszłym wieku Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, produkt Ketrel należy stosować ostrożnie u pacjentów z tej grupy wiekowej, szczególnie w początkowym

okresie podawania. Może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez

pacjenta. Średni klirens kwetiapiny u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o 30% do 50% w porównaniu do wartości u młodszych pacjentów. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania

u pacjentów powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dzieci i młodzież Nie jest wskazane stosowanie kwetiapiny u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat z powodu

braku danych dotyczących stosowania leku w tej grupie wiekowej. Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności

wątroby Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Dlatego należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym

okresie podawania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg na dobę. Dawkę można zwiększać codziennie o 25 mg do 50 mg aż do osiągnięcia

dawki skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. PRZECIWWSKAZANIA: Nadwrażliwość na kwetiapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą produktu. Jednoczesne

stosowanie inhibitorów układu cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteaz stosowane w leczeniu HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon. SPECJALNE

OSTRZEŻENIA I ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE STOSOWANIA: Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana

ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej

klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy.

Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej. W badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej

obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów, poniżej 25 lat, którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do pacjentów otrzymujących

placebo (3,0% vs 0% odpowiednio). Senność Stosowanie kwetiapiny jest związane z występowaniem senności i podobnych objawów, takich jak uspokojenie. W badaniach klinicznych u pacjentów

z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych trzech dni leczenia i miały zazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci z depresją

w przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt przez okres minimum 2 tygodni od pojawienia się senności lub do czasu poprawy

objawów; konieczne może być rozważenie przerwania leczenia. Choroby układu sercowo-naczyniowego Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-

-naczyniowego, chorobą naczyniową mózgu, a także w innych stanach predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym

okresie zwiększania dawki, dlatego należy rozważyć podawanie mniejszej dawki lub wolniejsze jej zwiększanie. Napady padaczki W badaniach klinicznych nie wykazano różnicy częstości

występowania napadów padaczki u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas

leczenia pacjentów z padaczką w wywiadzie. Objawy pozapiramidowe W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną częstością objawów pozapiramidowych

(ang. Extrapyramidal Syndrome EPS) w porównaniu do placebo u pacjentów leczonych z powodu depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dyskinezy późne W razie wystąpienia

objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Złośliwy zespół neuroleptyczny Występowanie złośliwego

zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również lekiem zawierającym kwetiapinę. Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego,

sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować odpowiednie

leczenie. Ciężka neutropenia Niezbyt często w badaniach klinicznych obserwowano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofilów <0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii

wystąpiła kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwetiapiną. Brak dowodów na zależność od dawki. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka są mała liczba leukocytów przed rozpoczęciem leczenia oraz

wywołana przez leki neutropenia w wywiadzie. Należy przerwać leczenie kwetiapiną, jeśli liczba neutrofilów wynosi <1,0 x 109/l. Należy obserwować pacjenta w celu wykrycia wczesnych objawów infekcji

i kontrolować ilość neutrofilów (aż ich liczba zwiększy się ponad 1,5 x 109/l). Interakcje Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych takimi jak karbamazepina

lub fenytoina znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia lekiem zawierającym kwetiapinę. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe,

leczenie kwetapiną można rozpocząć tylko, gdy w opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia kwetiapiną przeważają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekiem indukującym enzymy wątrobowe.

Ważne, aby zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywać stopniowo i jeśli jest to konieczne zastąpić go lekiem nie wpływającym na enzymy wątrobowe (np. walproinian sodu). Hiperglikemia

Podczas leczenia kwetiapiną dochodziło do hiperglikemii lub zaostrzenia objawów stwierdzonej wcześniej cukrzycy. Zaleca się monitorowanie stanu klinicznego u pacjentów z cukrzycą

i zagrożonych wystąpieniem cukrzycy. Lipidy W przeprowadzonych badaniach klinicznych z kwetiapiną obserwowano zwiększenie stężenia trójglicerydów i cholesterolu. W razie zwiększenia stężenia lipidów

należy postępować zgodnie z przyjętą praktyką kliniczną. Wydłużenie odstępu QT Dane z badań klinicznych i ze stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie potwierdziły

związku kwetiapiny z przetrwałym wydłużeniem odstępu QT. Jednak, po przedawkowaniu obserwowano wydłużenie odstępu QT. Podobnie jednak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych,

należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy zachować

ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc, lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym

zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią. Ostre objawy odstawienia Po nagłym zaprzestaniu podawania dużych

dawek leków przeciwpsychotycznych opisywano ostre objawy odstawienia, w tym bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunkę, wymioty, zawroty głowy i rozdrażnienie. Dlatego zaleca się stopniowe

odstawianie kwetiapiny przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni. Pacjenci w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych Kwetiapina nie jest zatwierdzona

do leczenia pacjentów w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych. W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo u pacjentów z objawami

psychotycznymi w przebiegu choroby otępiennej, po zastosowaniu niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych obserwowano 3-krotne zwiększenie ryzyka powikłań dotyczących układu

naczyniowego mózgu. Mechanizm takiego działania nie jest znany. Nie można wykluczyć ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych i w innych grupach pacjentów. Należy zachować ostrożność

podczas stosowania kwetiapiny u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru. Metaanaliza atypowych leków przeciwpsychotycznych wykazała, że u pacjentów w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi

w przebiegu choroby otępiennej występuje większe ryzyko zgonu niż w grupie otrzymującej placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo przeprowadzonych w takiej

samej grupie pacjentów (n=710, średnia wieku 83 lata, grupa wiekowa 56-99 lat) śmiertelność w grupie leczonej kwetiapiną wynosiła 5,5% i 3,2% w grupie otrzymującej placebo. Przyczyny śmierci

pacjentów były różne, odpowiadały spodziewanym dla tej populacji. Na podstawie tych danych nie można ustalić związku przyczynowego pomiędzy zgonami pacjentów a stosowaniem kwetiapiny. Laktoza

Ketrel zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-

galaktozy. Dodatkowe informacje Dane dotyczące stosowanych jednocześnie kwetiapiny i kwasu walproinowego lub litu w ostrych epizodach manii o umiarkowanym i ciężkim nasileniu są ograniczone,

jednak terapia łączna była dobrze tolerowana. Z danych wynika, że w 3. tygodniu występuje działanie addycyjne. DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE: Najczęściej zgłaszane działania niepożądane podczas

leczenia kwetiapiną to senność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, łagodne osłabienie, zaparcia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne i objawy niestrawności. Tak jak w przypadku

innych leków przeciwpsychotycznych, w trakcie leczenia kwetiapiną może wystąpić zwiększenie masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia, obrzęki obwodowe. Częstości

występowania działań niepożądanych związanych z podawaniem kwetiapiny podano zgodnie z zaleceniami CIOMS III Working Group 1995. Częstość występowania działań niepożądanych: bardzo

często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często: leukopenia1

Niezbyt często: eozynofilia, małopłytkowość Nieznana: neutropenia1 Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: nadwrażliwość Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna6 Zaburzenia metabolizmu

i odżywiania Bardzo rzadko: cukrzyca1,5,6 Zaburzenia psychiczne: Często: przykre sny i koszmary senne Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: zawroty głowy4, senność2, bóle głowy Często:

omdlenia4, objawy pozapiramidowe1,13 Niezbyt często: napady padaczki1, zespół niespokojnych nóg, dyzartria Bardzo rzadko: późne dyskinezy6 Zaburzenia serca Często: tachykardia4 Zaburzenia oka

Często: niewyraźne widzenie Zaburzenia naczyniowe Często: niedociśnienie ortostatyczne4 Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: zapalenie błony śluzowej nosa Zaburzenia

żołądka i jelit Bardzo często: suchość w jamie ustnej Często: zaparcia, niestrawność Niezbyt często: dysfagia8 Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko: żółtaczka6 Bardzo rzadko: zapalenie wątroby6

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6 Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Rzadko: priapizm Zaburzenia ogólne i stany

w miejscu podania Bardzo często: objawy odstawienia1,10 Często: łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe Rzadko: złośliwy zespół neuroleptyczny1 Badania diagnostyczne Bardzo często: zwiększenie stężenia

trójglicerydów11, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL)12. Często: zwiększenie masy ciała9, zwiększenie aktywności aminotrasferaz (AlAT, AspAT)3, zmniejszenie liczby

neutrofilów, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do hiperglikemii7 Niezbyt często: zwiększenie aktywności GGTP3, zmniejszenie liczby płytek krwi14 Rzadko: zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej15.

(1) patrz specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania. (2) Senność może wystąpić zwykle podczas pierwszych dwóch tygodni od rozpoczęcia zażywania leku i zazwyczaj

ustępuje w trakcie długotrwałego stosowania kwetiapiny. (3) Obserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, AspAT) oraz GGTP u niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę.

Zwiększenie to zwykle ustępowało w trakcie leczenia kwetiapiną. (4) Kwetiapina, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne blokujące receptory α1, często powoduje niedociśnienie ortostatyczne

związane z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów z omdleniami, szczególnie podczas początkowego okresu zwiększania dawki. (5) W bardzo rzadkich przypadkach dochodziło do nasilenia

objawów stwierdzonej wcześniej cukrzycy. (6) Dane dotyczące częstości działań niepożądanych pochodzą z zastosowania klinicznego kwetiapiny w postaci tabletki o natychmiastowym uwalnianiu. (7)

Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi nie na czczo ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l) przynajmniej w jednym badaniu. (8) Zwiększenie częstości utrudnień

w połykaniu po zastosowaniu kwetiapiny w porównaniu z placebo obserwowano tylko w badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. (9) Występuje zwłaszcza

podczas pierwszych tygodni leczenia. (10) Najczęściej występującymi objawami odstawienia obserwowanymi w kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii

były: bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość ich występowania zmniejszała się znacząco po tygodniu od zaprzestania leczenia. (11) Stężenie trójglicerydów

>200 mg/ml (≥2,258 mmol/l) przynajmniej w jednym badaniu. (12) Stężenie cholesterolu >240 mg/ml (≥6,2064 mmol/l) przynajmniej w jednym badaniu. (13) Patrz tekst poniżej. (14) Liczba płytek ≤100

x 109/l przynajmniej w jednym badaniu. (15) Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej odnotowane w badaniach klinicznych niezwiązane z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Podczas leczenia lekami neuroleptycznymi obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QTc, przedsionkowych zaburzeń rytmu, nagłych niespodziewanych zgonów, zatrzymania akcji serca, częstoskurczu

komorowego typu torsades de pointes. Uważa się, że są one charakterystyczne dla tej grupy leków. W krótkotrwałych badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny i placebo, u pacjentów ze schizofrenią

lub epizodem manii w przebiegu choroby dwubiegunowej łączna częstość objawów pozapiramidowych była zbliżona do placebo (schizofrenia: 7,8% w grupie przyjmującej kwetiapinę i 8,0%

w grupie przyjmującej placebo; epizod manii w przebiegu choroby dwubiegunowej: 11,2% w grupie przyjmującej kwetiapinę i 11,4% w grupie przyjmującej placebo). W krótkotrwałych badaniach klinicznych

z zastosowaniem kwetiapiny i kontrolowanych placebo, u pacjentów z epizodem depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej łączna częstość objawów pozapiramidowych w grupie otrzymującej

kwetiapinę wynosiła 8,9% w porównaniu do 3,8% dla placebo, jednak częstość poszczególnych działań niepożądanych (np. akatyzji, zespołu pozapiramidowego, drżeń, dyskinez, dystonii, niepokoju, samowolnych

skurczów mięśni, nadaktywności psychomotorycznej i sztywności mięśni) była ogólnie nieduża i nie przekraczała 4% w żadnej z badanych grup. W długotrwałych badaniach klinicznych nad

schizofrenią i chorobą dwubiegunową, łączna częstość zależnych od leczenia objawów pozapiramidowych była zbliżona w grupie otrzymującej kwetiapinę i placebo. Leczenie kwetiapiną było związane

z niewielkim, zależnym od dawki, zmniejszeniem stężenia hormonów tarczycy we krwi, szczególnie T4 i fT4 (całkowitej i wolnej tyroksyny). Zmniejszenie to było najsilniejsze w pierwszych 2-4 tygodniach

leczenia kwetiapiną, nie odnotowano dalszego zmniejszania podczas długotrwałego leczenia. Prawie we wszystkich przypadkach przerwanie leczenia kwetiapiną powodowało powrót stężenia całkowitego

i wolnego T4 do wartości prawidłowych, niezależnie od czasu trwania leczenia. Niewielkie zmniejszenie stężenia hormonów tarczycy T3 i rT3 (całkowitej i odwróconej trijodotyroniny) obserwowano tylko

po stosowaniu dużych dawek kwetiapiny. Nie obserwowano zmian stężenia TBG ani zwiększenia stężenia TSH. Nie obserwowano również objawów klinicznych niedoczynności tarczycy. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY

POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Celon Pharma S.A.ul. Ogrodowa 2A, Kiełpin 05-092 Łomianki Tel.: (22) 751 59 33 Fax.: (22) 751 44 58 e-mail: info@celonpharma.

com

POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU WYDANE PRZEZ PREZESA URPL. WMiPB : Ketrel 25 mg nr: 11979; Ketrel 100 mg nr: 11980; Ketrel 200 mg nr: 11981.

Produkt leczniczy wydawany na receptę. Cena urzędowa detaliczna dla dawki: 25 mg/30 tabl. 8,13 PLN; 100 mg/60 tabl. 51,53 PLN;

200 mg/60 tabl. 98,60 PLN. Maksymalna kwota dopłaty ponoszonej przez pacjenta przy zakupie produktu leczniczego z refundacją dla dawek wynosi: 25 mg/30 tabl. 5,01 PLN, 100 mg/60 tabl. 4,19 PLN,

200 mg/60 tabl. 3,20 PLN.

Sprostowanie do obwieszczenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2020 r. w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych na 1 marca 2020 r.